5e zondag Veertigdagentijd
6 april 2025
Lucas 20:9-19
Kerntekst: ‘De steen die de bouwlieden afkeurden is de hoeksteen geworden’, Lucas 20:17 (citaat uit Psalm 118)
Kernwoorden: struikelen, hoeksteen, oordeel
En weer vertelt Jezus een gelijkenis aan de menigte. Over een wijnbouwer die op reis gaat en de wijngaard verpacht. Over pachters, die de opbrengst voor zichzelf houden en de knechten mishandelen. Uiteindelijk doden ze de zoon, de erfgenaam. Wat zal de eigenaar doen? De wijnbouwers doden en de wijngaard aan iemand anders geven? ‘Dat nooit’, roepen de mensen die meteen begrijpen waar het over gaat: God die zijn volk loslaat. Het is kennelijk niet simpel of vanzelfsprekend om je toe te vertrouwen aan Jezus als de Zoon. Het is een struikelsteen. De farizeeën en schriftgeleerden snappen het onmiddellijk en willen Jezus grijpen (en dus precies doen wat de gelijkenis vertelt). Maar het is nog niet zover…
Dit verhaal zet de mensheid niet in een mooi licht. We willen ons niet laten storen door God. Denk ook aan het verhaal van Dostojevski, over de grootinquisiteur die tegen Jezus zegt: ‘Waarom komt u ons storen, we hebben het allemaal op orde…’
God heeft recht op ons. Alles wat we zijn, hebben en kunnen, hebben we aan Hem te danken. Geven we Hem waar Hij recht op heeft? Alleen zó wordt ons leven nieuw.
Schikking
De hoeksteen, de rots die het fundament kan zijn, staat centraal in de schikking. Het kruis komt rechtop te staan en de stenen, de hoekstenen, komen er omheen. Tussen de stenen een vaas met (een) bloeiende tak(ken) als verwijzing naar een nieuw leven.
Woorden bij de schikking
Het stenen fundament
is als vruchtbare grond
voor takken die vrucht gaan dragen