4e Advent
18 december 2022
Lezen Genesis 38:24-30, Matteüs 1:3
Juda herkende ze en zei: ‘Niet zij is schuldig, maar ik, want ik heb haar niet aan mijn zoon Sela tot vrouw gegeven.’ (Genesis 38: 26)
God met ons
Tamar, de weggestuurde
Jaarlijks schitteren kerstreclames met dure cadeaus en veel gasten aan overvloedige tafels. Kerst staat dan voor een moment van ‘het goede leven’. Maar wat nou als je niemand hebt om je leven mee te delen? Als het huilen je nader staat dan het lachen?
Matteüs laat duidelijk zien dat Jezus niet naar deze wereld kwam om blije mensen nog blijer te maken, maar om dicht bij mensen in ellende te zijn. Dat laat ook het familiedrama van Tamar zien. De schoonvader van Tamar komt zijn beloften niet na waardoor ze, naast haar rouw, ook nog langdurig in hopeloze eenzaamheid wegzakt. Door een list raakt ze toch zwanger. In tegenstelling tot Juda schaamt Jezus zich niet voor haar ellende maar verbindt zich met haar als de Immanuel, de God met ons. Dat is Kerst. Juda herkende haar en zei: ‘Niet zij is schuldig, maar ik, want ik heb haar niet aan mijn zoon Sela tot vrouw gegeven.’
Materialen
- Clematispluis of gedroogde halmen van riet of miscanthus. Pluizig en onduidelijk qua vorm: versluieren.
- Roze peperbes: de pijn van Tamar is verzacht doordat zij alsnog zwanger werd, het licht brak door haar pijn heen.
Meditatieve tekst
Verstopt achter de sluier
van gekoesterde herinneringen
komt ruimte
voor nieuw leven.