Verbinding…

Dit bericht is verlopen op 2020-06-23

Teleurgesteld en boos kwam ik als kind thuis van mijn eerste schooldag. Nu kan ik nog niet lezen. Dat leren ze me niet! Spelen kan ik thuis ook! 

Het bleek een voorbode voor de jaren die volgden. Wat was ik blij toen ik eindelijk mocht leren lezen. Ik denk dat ik de hele bibliotheek in het kleine dorp waar ik opgroeide heb uitgelezen. Geweldig vond ik de boeken van ‘de vijf’, van Enid Blython, vier kinderen en een hond die geweldige avonturen beleefden. Tot op de dag van vandaag kan ik zielsgelukkig worden van een middag op de bank met een boek.

Op de religie pagina van Trouw houd ik ook altijd bij wat er verschijnt aan nieuwe boeken. Menig juweeltje heeft zo een weg naar mijn overvolle boekenkast gevonden. Enkel weken geleden las ik een goede recensie over het boek ‘De tweede berg, de zoektocht naar een zinvol leven’, van David Brooks. Brooks, columnist voor de New York Times, schetst het leven als een tocht over twee bergen. De eerste berg is die waarin we het persoonlijk geluk nastreven. Deze tocht is getekend door individualisme, carrière, succes en mooie spullen hebben. Maar er komt een moment, op de top, of als je naar beneden valt door ervaringen van verlies, waarop je tot de ontdekking komt dat je verlangt naar dingen die er echt toe doen. Dat is het moment waarop je de tweede berg beklimt. Het gaat dan niet meer om jezelf, maar om verbinding en betekenisvol leven. Vier pijlers zijn hierbij belangrijk: een verbintenis aangaan met familie, met een roeping, met een gemeenschap of met een filosofie of geloof. 

In de afgelopen week vroeg ik diverse mensen wat ze missen, nu de kerk gesloten is. De meesten gaven precies dat aan waar het bij die ‘tweede berg’ om gaat. We missen de ontmoetingen, het gevoel van verbinding en de gezamenlijke bezinning. Maar ook een terloopse aanraking, gezelligheid, een gesprek over wezenlijke dingen zonder beeldscherm tussen ons in. Na de eerste weken van wennen aan het zogenaamde nieuwe normaal, ontstaat er nu een verlangen naar straks. Hoe kunnen we met elkaar verbonden zijn? 

Ik hoop dat we later terug kijken op deze weken als een tijd waarin we ons realiseerden wat belangrijk voor ons is. Om in het beeld van Brooks te blijven: het gaat in het leven om de tweede berg, de berg waar we ons realiseren dat het niet om onszelf gaat, maar om de ander. Om samenleven, om ontmoeting, om er voor elkaar te zijn. Misschien eenvoudig samengevat als: heb je naaste lief als jezelf en God boven alles. 

Ds. Antoinette van der Wel