Gemeente van Jezus Christus
Wie in deze kerk durft volmondig te zeggen: Ik ben gewoon protestant, meer niet?
Dus geen enkele toevoeging, niet: een beetje evangelicaal. Of: midden-orthodox. Of confessioneel, gereformeerde bond, of: vrijzinnig.
Alleen zeggen: protestant. Meer niet.
Dat is best moeilijk. Ook in gesprekken met anderen. Die willen graag weten waar je staat. Ook als dominee is het lastig. Mensen willen vaak graag weten waar je precies staat als dominee. Ik mompel dan meestal iets als: in het midden van de kerk. Je wilt als dominee het liefste niet teveel vastgelegd worden. Anders krijg je uitspraken als: oh, nee, die dominee? Die is me te conservatief. Of: die is te vrijzinnig. Je bent al snel te zwaar of te licht.
Dan heb ik het over onderverdelingen alleen binnen de PKN. Dan heb ik het nog niet over de hoeveelheid protestantse kerken. Er is hier niemand die alle protestantse kerken alleen al in Nederland op kan noemen, durf ik te wedden. En hoeveel zijn het er wereldwijd? Meer dan 20.000? Meer dan 30.000?
Wat hebben we toch een grote hoeveelheid kerken als protestanten. Deze week was ik in gesprek met een katholieke vrouw, heel actief in haar kerk, en die verzuchtte: “ik weet het niet meer. Hoe heet zo’n Pinkstergemeente ook al weer bij jullie...evangelisch, evangelicaal? Dat is toch hetzelfde?”
“Nee, zei ik, dat is wat anders. Evangelisch bijvoorbeeld kan eigenlijk nog van alles betekenen: evangelisch luthers, evangelische omroep. Jij bedoelt inderdaad evangelicaal.”
“Jullie protestanten”, verzuchtte ze, “hebben zoveel namen en begrippen, zoveel onderverdelingen, zoveel kerken. Ik snap dat niet.”
Soms snappen we het zelf ook niet meer, denk ik soms. Wat dat betreft, is de Bijbeltekst van vandaag verfrissend. Die biedt een verfrissend ander perspectief: gewoon dòen.
Die man die demonen uitdrijft in de naam van Jezus, die hoort dan misschien officieel niet bij de christengemeente, maar dat doet er niet toe.
Het gaat niet om het etiket dat op de man geplakt is, maar om wat hij doet. Hij doet het goede, in de goede naam. Hij doet het werk van Jezus.
Doen, handelen daar gaat het om. Al dat gepraat over richtingen in de kerk, al die etiketten die kunnen veel energie kosten van mensen. En dat leidt af van waar het werkelijk om gaat: het werk van Jezus doen! Samen doen. Daar gaat het in alle drie de teksten van vandaag om. Gelukkig hoeft Mozes niet alles alleen te doen: hij vindt 70 ervaren mensen om hem te helpen. Twee daarvan beginnen te profeteren, wat tot protesten van Jozua leidt.
Het is mooi wat Mozes Jozua als antwoord geeft: "Legde de Heer zijn Geest maar op aan het hele volk! Profeteerde iedereen maar!"
Dat is ook ons ideaal: iedereen heeft de Geest ontvangen. Iedereen kan het Woord van God spreken en doen. Iedereen, jong en oud, man en vrouw, is actief in de gemeente. Het gevaar van christelijke gemeentes is soms dat enkele mensen bijna alles moeten doen.
Ik ben zelf wel lid geweest van internationale gemeentes. Als je je daar als lid aanmeldt, krijg je direct een formulier: wat kunt u bijdragen aan de gemeente? En dan bedoelen ze niet geld, hoewel dat ook welkom is natuurlijk. Dan bedoelen ze: wat ga jij doen in deze gemeente? Ga je de kinderclub leiden? Kom je bij het koor? Ben je beschikbaar voor onderhoud aan het gebouw? Kun je koken in de maandelijkse gaarkeuken?
Wat doe je? Hoe doe jij het werk van Jezus?
En dat is ook de vraag die ik aan jullie ga stellen: wat doen jullie? Wat dragen jullie actief bij aan deze gemeente?
Wat Wolfert betreft, is dat antwoord is ieder geval duidelijk: hij gaat een behoorlijk verantwoordelijke taak op zich nemen: hij gaat eraan werken dat de gemeente financieel verder kan. Dat de gemeente goed beheerd wordt. Dat er dadelijk inderdaad een predikant beroepen kan worden. Dat de financiële administratie klopt. Ik vind dat erg knap.
En het is ook mooi, wat jij zei, Wolfert in het voorgesprek, dat je het belangrijk vindt om je verantwoordelijkheid te nemen. Verantwoordelijkheid nemen om Gods kerk hier in De Ark een toekomst te geven. Generaties mensen hebben daar hier in De Ark hun energie in gestoken en het is belangrijk dat dat doorgaat. Voor de kinderen van de kerk.
En daarom mag ik jou zo bevestigen in het ambt van ouderling-kerkrentmeester.
In de derde tekst die we lazen, uit Handelingen, ging het ook om bevestiging in het ambt. Zeven mannen worden bevestigd. Later zullen er ook vrouwen diaken zijn in het NT, en er is zelfs een vrouwelijke ouderling, maar hier gaat het om zeven mannelijke ambtsdragers. Er is discussie over het ambt waarin ze bevestigd worden. Normaal zeggen mensen: ze worden bevestigd als diaken. Eén van hen Stefanus, lijkt meer een predikant te zijn, gezien de prachtige toespraak die hij houdt als hij gevangen genomen is. In ieder geval gaan alle zeven mannen ook over het geld.
Want daarom zijn ze ingesteld, dat is misschien een troost voor moderne kerkenraden: wegens gedoe over geld. De Grieks-sprekende weduwes kwamen financieel te kort. Hun uitkering was te laag, lager dan die van de andere weduwes, volgens de Grieks sprekende groep in de gemeente. Er zijn, kortom, bestuurders nodig om orde op zaken te stellen en te zorgen dat alles eerlijk verloopt.
Dat is onderdeel van de taak van elke ambtsdrager sindsdien: zorgen dat alles eerlijk verloopt. Daarbij hebben ze uw hulp nodig. Ik zou zeggen: mopper niet teveel, maar ondersteun uw ambtsdragers. Ze doen het allemaal maar in hun vrije tijd, uit liefde voor God en de gemeente. Het is mooi zoals op de gemeente-avond iemand zag dat onze kerkrentmeester Roelof in zijn vrije uren heel hard gewerkt had en hem bedankte.
Die steun is belangrijk.
En ik wil eindigen met de vraag: wat doe jij? Hoe doet u het werk van Jezus?
Amen