Het vorige stukje dat ik in deze nieuwsbrief schreef, ging over het streamen: over hoe waardevol het is om thuis de kerkdiensten te kunnen meebeleven. Met beeld en geluid, bijna alsof je er zelf bij bent. Maar, hoe waardevol dat ook is, het is voor velen geen echte vervanging van het ‘live’ aanwezig zijn in de kerkdienst, in De Ark. Ook dat begrijpen we en voelen we aan. Ook ik mis het: de ontmoeting met elkaar, de aandacht voor elkaar: dat is echt een groot gemis.
Sinds medio januari zingen we ook niet meer in de diensten, zelfs zonder kerkgangers in De Ark. Dat maakt de dienst voor velen nog ‘armer’: met muziek en zang weten we vaak iets over te brengen dat in woorden nauwelijks uit te drukken is. Wat we nu op zondagochtend thuis zien, zittend op de bank, misschien met een kop koffie: is dat nog wel de kerkdienst, een dienst van de gemeente waar je je zo thuis voelt? Of voelt het al niet meer als jouw, als uw eigen kerk?
Het moderamen van de Generale Synode heeft vorige week gesproken over het zingen in de kerk, Arco Mandemaker was met vele anderen met hen in gesprek. Uitgebreid is van gedachten gewisseld over wat wel of niet verantwoord is, hoe de overheidsrichtlijnen door de PKN zijn vertaald in adviezen voor de kerken, en waarom zingen toch zo belangrijk is. Een lastige discussie. De PKN heeft in januari het dringend advies gegeven om in de kerk niet te zingen, maar het is niet verboden. Datzelfde geldt ook voor kerkbezoek: sinds 16 december is het dringend advies om geen gemeenteleden in het kerkgebouw de dienst te laten meemaken, maar het is geen verbod. Iedere gemeente besluit zelf hoe zij de richtlijnen van de RIVM en overheid en de adviezen van de PKN toepassen. Ook wij.
Gisteren gaf de PKN een perspectief: zoek naar mogelijkheden in de gemeente. Het motto blijft voorzichtigheid, maar in lijn met de overheid geeft ook de PKN duidelijk meer ruimte aan plaatselijke kerken om verantwoord zelf keuzes te maken. Zie voor het hele artikel de site van de PKN:
https://www.protestantsekerk.nl/nieuws/perspectief-voor-gemeenten-als-lichtpuntje-in-schrale-tijd/
Naar aanleiding van het gesprek door Arco Mandemaker hebben we vorige week overlegd met afvaardigingen van de cantorij, de liturgiecommissie en het moderamen. Het was goed om elkaar (digitaal) in de ogen te kijken en te voelen hoe ieder de huidige situatie beleeft. Natuurlijk is er ook bij ons het besef dat we vooral voorzichtig moeten zijn, een uitbraak van corona in De Ark is zeker niet wat we willen. Maar wat kan wel? En hoe komen we, zodra dat kan, vanuit de huidige situatie langzaam weer in de richting van zingen, van naar de kerk gaan?
In de komende week buigt een samengestelde werkgroep zich over deze vragen. Het zijn lastige vragen: wat is verantwoord? En zodra dat kan, wat is dan belangrijk om eerst te doen: weer met bijvoorbeeld 30 gemeenteleden naar de kerk zonder dat er wordt gezongen, of thuis blijven en juist wel kunnen zingen? Of misschien heb jij, heeft u nog andere suggesties? Laat het vooral weten!
Ik wens deze werkgroep inspiratie, wijsheid en zegen toe. Laten we hopen en aanhoudend bidden dat we als mensen, als kinderen van God, zo snel als het kan weer elkaar mogen ontmoeten en met elkaar het geloof mogen delen.
Met hartelijke groet, namens het moderamen,
Gert van Ramshorst, voorzitter kerkenraad