Gemeente van onze Heer Jezus Christus,
Daar staat ze: Rachab. Een dame van lichte zeden. Een buitenlandse met een oneerbaar beroep. Je zou haar geen blik waardig gunnen. Een vrouw waar maar al te vaak op wordt neergekeken. Toch worden je ogen bij de afbeelding van Ned Bustard onweerstaanbaar naar haar toe getrokken. Hij laat haar ten diepste in bijbels perspectief zien. Hier geen interesse voor wat ze doet om haar brood te verdienen, maar aandacht voor de vrouw die bereid is haar nek uit te steken om een vreemd volk te redden. Het koord hangt uit haar raam, wordt ons toegeworpen en trekt ons als het ware naar haar toe. Je wordt uitgenodigd dichter bij te komen. Durf je het aan deze reddingslijn te grijpen of voel je je te goed om je heil te verwachten van een buitenlandse prostituee?
Ik vind Rachab geweldig. Eindelijk een zelfstandige vrouw die de moed heeft anders te zijn, die ons uitdagend aankijkt en ons daarmee ook met onszelf confronteert. Een vrouw van vlees en bloed, absoluut niet volmaakt. Ze zoekt, ze rommelt wat om, ze probeert het hoofd boven water te houden. Eigenlijk niet eens zo veel anders dan wij. En wat zegt het nu dat juist deze Rachab de moeder van Boaz wordt genoemd, één van de weinige vrouwen die een naam krijgt in het geslachtsregister van Jezus?
Misschien is dat wel een van de mooiste trekjes in de bijbel, dat kleine mensen belangrijk worden geacht. Rachab is een sterke vrouw, ze trekt heel eigenwijs haar eigen spoor. Blijkt meer dan creatief om niet alleen zichzelf, maar ook haar familie te redden. Hoe anders dan die verspieders, die blijkbaar als eerste stop het bordeel kozen. Rachab kiest ervoor, tegen alle natuurlijke verbindingen met haar volk in, om de verspieders te verbergen. Zij kijkt niet alleen naar de ommuurde stad aan de ene kant van haar huis, maar ook met een open blik de wereld in, over alle grenzen heen.
Een scharlaken koord aan het raam. Teken dat je bij Rachab welkom bent. Het scharlaken koord werd eeuwen later de geuzennaam voor de belangenvereniging van prostituees. Zo leeft ze tot op de dag van vandaag voort. Rachabs naam betekent ruimte. Ze biedt ruimte voor wie bij haar willen zijn, daar kun je om grinniken, vanwege haar beroep, maar haar ook om prijzen: want zij biedt ruimte aan wie schuilen willen, ongeacht hun afkomst, ongeacht hun maatschappelijke status.
Daarmee lijkt ze sprekend op de God die straks de hare zal worden. Een God die ruimte biedt aan hele gewone mensen, een God met een merkwaardige voorliefde voor arme sloebers, voor mensen aan de rand van de stad. Rare kostgangers zijn het, vreemde vogels, maar ze weten dat een mens soms schuilen moet, verborgen moet worden, binnengehaald.
Zo wordt Rachab een oermoeder in Israel. Een buitenlandse prostituee krijgt een prominente plaats in het geslachtsregister van Jezus. Als dat geen ruimte is…….
Wij bezingen Rachab
die haar naam bewaarde
niet is doodgezwegen
in de lange levenslijn
Zij die ooit een mens
van goed vertrouwen durfde zijn
staat voorgoed geschreven
in het boek der namen
Gonnie Luijpers