Een partnerschap beëindig je niet zomaar, daar moet een goede reden voor zijn. Bijvoorbeeld een desinteresse van één of van beide kanten of iets ergers. Daar was zeker geen sprake van, wat dan wèl?
Jongere aanwas ontbrak
De werkgroepen van beide gemeentes werden alsmaar ouder en het ontbreken van jongere aanwas werd ons uiteindelijk fataal. Incidenteel hebben een aantal jongeren over en weer een bezoek gebracht en daar bleef het meestal bij. Wij dachten niet dat het een goede zaak was, wanneer alleen maar hoogbejaarden uit de bezoekersbussen zouden strompelen. Daarom hebben wij het verzoek gedaan aan de kerkenraad om in ieder geval de officiële reizen over en weer te mogen stoppen.
Besluit kerkenraad
De kerkenraad kwam toen met het verlossende woord: stop maar beter met het officiële partnerschap. Het was eerst wel even slikken en toch een wijs besluit. Met lood in de schoenen schreef ik een brief aan de kerkenraad van Buttstädt: “Wij willen stoppen met de officiële reizen en het partnerschap”.
De vriendschap blijft!
De reactie kwam direct. Zij hadden het ook aan zien komen en accepteerden ons standpunt met grote spijt. In Buttstädt ging het nieuws als een lopend vuurtje en de reacties vlógen binnen: “Jammer, maar logisch en we blijven vrienden! Héél veel instemmende mailtjes en brieven en allemaal: we blijven vrienden!” Het bewijs is al geleverd: dit voorjaar waren er al bezoeken en het krantje uit Buttstädt komt nog steeds. Ook blijft het raampje van Buttstädt branden! Wij van de werkgroep zijn opgelucht, ook al zullen we de prachtige culturele reizen naar Thüringen missen. Onze vriendschap blijft!
Namens de Buttstädt-werkgroep,
Riet Apperloo, Jannie Grootenboer en Guus van de Meulder.